1. در ازدواج موقت، رضایت طرفین و خواندن صیغه کافی است و نوشتن و شاهد گرفتن لازم نیست.
2. خود زن و مرد میتوانند صیغه عقد را بخوانند. ابتدا مدت عقد (از یک ساعت تا چند سال) و میزان مهر (مثلاً از هزار تومان تا ...) را معین کنند و بعد صیغه عقد را بخوانند.
«صیغه عقد»
زن میگوید:
«زَوَّجتُکَ نَفْسی فی المُدَّةِ الْمَعْلوُمَه عَلَی الْمَهْرِ الْمَعْلوُم» (خودم را به تو تزویج کردم برای مدت معین با مهر معین)
بعد مرد میگوید:
«قَبِلْتُ» (قبول کردم)
تبصره: اگر خود مرد و زن نتوانند صیغه را به عربی صحیح بخوانند به هر لفظی که صیغه را بخوانند صحیح است. اما باید لفظی را بگویند که معنی «زَوَّجْتُ و قَبِلْتُ» را بفهماند.
3. عقد موقت طلاق ندارد بلکه جدا شدن زن و مرد بواسطه تمام شدن مدت عقد و یا بخشیدن مدت (مرد باقیمانده زمان عقد را به زن میبخشد) میباشد.
4. اگر کسی زنی را به عقد خود درآورد، اگر چه نزدیکی نکرده باشد مادر آن زن به آن مرد محرم میشود و اگر نزدیکی کرده باشد، اگر آن زن از مرد دیگری دختر داشته باشد دختر آن زن نیز به آن مرد محرم میشود و مرد هرگز نمیتواند با آن دختر ازدواج کند.
5. تعریف عدّه: مدت زمانی را که زن نمیتواند با مرد دیگری ازدواج کند عدَه میگویند. این مدت پس از طلاق (در عقد دائم) و یا اتمام مدت زمان (در عقد موقت) و یا فوت شوهر شروع میشود.
6. عدَه عقد موقت دیدن دوبار عادت ماهیانه زنان است. عدَه عقد دائم از زمان طلاق، دیدن سه بار عادت ماهیانه است. عدّه وفات شوهر، چهارماه و ده روز است اگر چه زن یائسه یا متعه باشد.
7. زن یائسه (زن غیرسیدی است که سنش بالاتر از پنجاه سال یا سیدهای که سنش بالاتر از شصت سال باشد) عدّه طلاق و عدّه اتمام عقد موقت ندارد.
8. اگر مردی زنی را که در عدّه دیگری است برای خود عقد کند آن زن بر او حرام میشود
مسأله 2430 - صیغه کردن زن اگر چه براى لذت بردن هم نباشد صحیح است .
مسأله 2431- احتیاط واجب آن است که شوهر بیش از چهار ماه با متعه خود نزدیکى را ترک نکند.
مسأله 2432- زنى که صیغه مى شود , اگر در عقد شرط کند که شوهر با او نزدیکى نکند , عقد و شرط او صحیح است و شوهر فقط مى تواند لذتهاى دیگر از او ببرد , ولى اگر بعدا به نزدیکى راضى شود , شوهر مى تواند با او نزدیکى نماید , و هم چنین است حکم در عقد دایم .
مسأله 2433 - زنى که صیغه شده اگر چه آبستن شود حق خرجى ندارد.
مسأله 2434- زنـى که صیغه شده حق همخوابى ندارد , و از شوهر ارث نمى برد و شوهر هم از او ارث نمى برد , و چنانچه ارث بردن را - از یک طرف یا از هر دو طرف - شرط کرده باشند صحت این شرط محل اشکال است ولى مراعات احتیاط ترک نشود.
مسأله 2435- زنى که صیغه شده اگر چه نداند که حق خرجى و همخوابى ندارد عقد او صحیح است , و براى آن که نمى دانسته , حقى به شوهر پیدا نمى کند.
مسأله 2436- زنـى کـه صیغه شده چنانچه بدون اجازه شوهر از خانه بیرون رود , و به واسطه بیرون رفتن , حق شـوهـر از بین میرود , بیرون رفتن او حرام است , و بنابر احتیاط مستحب در صورتى که حق شوهر از بین نرود , بدون اجازه او از خانه بیرون نرود.
مسأله 2437- اگر زنى مردى را وکیل کند که به مدت و مبلغ معین او را براى خود صیغه نماید , چنانچه مرد او را به عقد دایم خود درآورد , یا به غیر از مدت یا مبلغى که معین شده او را صیغه کند , وقتى آن زن فهمید , اگر اجازه نماید آن عقد صحیح وگرنه باطل است .
مسأله 2438- اگـر براى محرم شدن - مثلا - پدر یا جد پدر دختر یا پسر نابالغ خود را براى مدت کوتاهى به عقد کسى درآورد , در صورتى که بر آن مفسده اى بار نشود عقد صحیح است , ولى اگر در مدت ازدواج پسر به طور کلى قابلیت تلذذ نداشته باشد یا دختر به طور کلى قابل تلذذ از او نباشد صحت عقد محل اشکال است .
مسأله 2439- اگـر پدر یا جد پدرى , طفل خود را که در محل دیگرى است و نمى داند زنده است یا مرده , براى مـحـرم شـدن به عقد کسى در آورد در صورتى که مدت زوجیت قابل باشد که به معقوده استمتاع شود بر حـسب ظاهر محرم بودن حاصل مى شود و چنانچه بعدا معلوم شود که در موقع عقد , آن دختر زنده نبوده عقد باطل است و کسانى که به واسطه عقد ظاهرا محرم شده بودند نامحرمند.
مسأله 2440- اگر مرد مدت صیغه زن را ببخشد , چنانچه با او نزدیکى کرده باید تمام چیزى را که قرار گذاشته به او بدهد , و اگر نزدیکى نکرده واجب است نصف مهر را بدهد و احتیاط مستحب آن است که تمام مهر را بدهد.
مساله 2023- ازدواج از مستحبات است و اگر کسی بترسد که با ترک ازدواج در حرام بیفتد ازدواج بر او واجب است.
مساله 2024 – به واسطه عقد ازدواج زن و مرد به هم حلال می شوند و آن بر دو قسم است : ازدواج دائم که همیشگی است و زنی را که به این عقد در می آید «دائمه» گویند و ازدواج موقت که برای مدت معینی عقد زناشوئی می بندند، خواه این مدت کوتاه باشد یا طولانی و ان را « متعه» و «صیغه» نیز می نامند.
مساله 2025 – در عقد ازدواج خواه دائم باشد یا موقت، خواندن صیغه لازم است و رضایت طرفین به تنهایی کافی نیست و صیغه عقد را طرفین یا وکیل آنها می توانند بخوانند.
مساله 2026- وکالت مرد از طرف زن، یا زن از طرف مرد، برای خواندن صیغه مانعی ندارد.
مساله 2027- هر گاه زن و مردمی به کسی وکالت داده اند صیغه عقد آنها را بخواند تا یقین نکنند که وکیل صیغه را خوانده بر یکدیگر حلال نمی شوند، ولی اگر وکیل مورد اعتماد باشد و بگوید خوانده ام کافی است.
مساله 2028- هرگاه زن، کسی را وکیل کند که او را مثلا برای ده روز یا دو ماه به عقد مردمی درآورد و ابتدای آن را معین نکند باید آغاز آن را از روز و ساعتی که عقد می کند قرار دهد.
مساله 2029- احتیاط مستحب آن است که یک نفر از سوی دو همسر صیغه عقد نخواند، یعنی دو طرف عقد دو نفر باشند و نیز احتیاط مستحب این است که انسان نمی تواند از طرف زن وکیل شود تا ا را برای خود بطور دائم و یا موقت عقد کند
ولادت هر طفل در ایران اعم از اینکه پدر و مادر طفل ایرانی یا خارجی باشند باید به نماینده یا مامور کنسولی ایران در اقامتگاه طفل و اگر مامور کنسولی نباشد به نزدیکترین مامور کنسولی و یا به سازمان ثبت احوال کشور اعلام گردد . ( ماده 12 قانون ثبت احوال مصوب1355 ) مهلت اعلام تا 15 روز پس از تاریخ ولادت طفل است . روز ولادت و تعطیل رسمی بعد از آخرین روز مهلت به حساب نمی آید و در صورتی که ولادت در اثنای سفر زمینی یا هوایی یا دریایی رخ دهد مهلت اعلام آن از تاریخ رسیدن به مقصد محسوب می شود (تبصره ماده15 قانون ثبت احوال ) بنابراین در ثبت ولادت تکلیف اعلام ولادت وظیفه مامور ثبت احوال مهلت ثبت ولادت نام و نام خانوادگی و مشخصات مولود حائز اهمیت و قابل بحث است
ازدواج موقت نیز باید همانند ازدواج دائم به ثبت برسد.زیرا اطلاق ماده 1 قانون ازدواج 1310 و ماده31 قانون ثبت احوال مصوب 1355 در خصوص واژه ازدواج حاکی از این است که ازدواج باید به ثبت برسد . اعم از اینکه دائم باشد یا منقطع . ماده32 همین قانون نیز قرینه ای دارد که مؤید این استدلال می باشد. این ماده بیان میدارد طلاق .رجوع و بذل مدت که در دفتر رسمی به ثبت نرسیده باشد با ارائه اقرارنامه رسمی در اسناد ثبت احوال طرفین ثبت خواهد شد. از ذکر بذل مدت که مخصوص ازدواج منقطع است معلوم می گردد که هدف قانونگذار در صدر ماده 31 تمامی انواع ازدواج( اعم از دائم و موقت ) بوده است . اهمیت ثبت ازدواج موقت زمانی بیشتر معلوم می گردد که طرفین دارای فرزندانی باشند . در این صورت ثبت ازدواج در اثبات نسب و بر خورداری از آثار مترتب بر آن می تواند مفید باشد .